Dag

Vanmiddag ontving ik een telefoontje van de oppasoma, het ging niet goed met haar man en het zou niet lang meer gaan duren. Afgelopen december kwam hij in het ziekenhuis terecht na een herseninfarct, een week later volgde een tweede en was de man die hij ooit was nog verder weg. Een paar keer was de situatie sindsdien kritiek, maar toch krabbelde hij er iedere keer weer bovenop. Hij zat inmiddels in een verzorgingstehuis waar nog een poging tot revalidatie werd gedaan, maar hij was te ziek.
En vanmiddag zat ik aan zijn bed, samen met zijn vrouw en haar zus. Hij was rustig, welliswaar niet meer aanspreekbaar door de medicijnen en vertrok.........een bijzondere oom.
Hij was 71 jaar.

Iedereen is op zijn eigen wijze eigenwijs

Afscheid nemen is dag zeggen

Het gaat te snel, en je wil het zo graag goed doen, want je krijgt maar een kans. Zo voelde ik dat ruim een jaar geleden bij het afscheid van mijn moeder en nu achteraf weet ik dat het goed was.

Vandaag moet Katja deze zware dag zien door te komen, het moment van afscheid nemen van haar vader, gesteund door de lieve mensen om haar heen. Ik denk aan haar.

Omdat het moet

Een weemoedig gevoel bekroop me vanochtend. Het duurde even voordat ik wist waarom totdat ik op de kalender keek. 22 September, officieel de laatste dag van de zomer.

Afscheid nemen valt me telkens weer zwaar.

Mooie herinneringen

Afgelopen weekend werd de BBQ hier, voor het eerst dit jaar, weer eens opgestookt en ik hou ervan om de eettafel dan gezellig "aan te kleden", zeker wanneer er ook gasten aan komen schuiven.

Het witte tafelkleed was door zusje ingepakt en overhandigd op mijn feest van afgelopen eerste pinksterdag. Zij vond dat het bij mij thuis hoort.

Op het tafelkleed staan de handtekeningen en geboortedata van mijn opa's, oma's, alle ooms en tantes, broers en zussen met hun aanhang en kinderen.  In 1969 is mijn moeder hiermee begonnen (dat weet ik omdat ze dat in een hoekje heeft geborduurd). Keurig werden alle handtekeningen (die er eerst met potlood op werden gezet) door haar "overgeborduurd" met grijs borduurgaren, helemaal in mijn kleuren dus. In de loop der jaren werden alle familieuitbreiding weer netjes aangevuld en op verjaardagen kwam het weer voor de dag. Iedereen ging dan op zoek naar zijn eigen naam.

Ook zusje en ik staan er op (door mijn moeder geschreven, want we waren nog te klein). De namen van onze drie kinderen staan er ook op geschreven, maar nog in potlood, van het borduurwerk is niets meer gekomen, ze was toen al niet meer in goede doen, dus aan mij die schone taak, want zelfs het borduurgaren zat er nog bij.

 Vandaag zou ze 81 jaar zijn geworden.

Bedankt

Het weekend ga ik ze afgeven, de geschenkzakjes die ik heb gemaakt voor de vaste verzorgers van mijn moeder in het verpleegtehuis. Met wat hulp van Ilse en Heidi en een beetje van mezelf.

De hartjes staan symbool voor de liefdevolle verzorging. De kaarsjes voor de warmte, van hen en van haar, en omdat ze thuis altijd een kaarsje liet branden. Het geurzakje met lavendel staat voor de zomer, want daar hield ze zo van. Een kaartje met een persoonlijk berichtje om het af te ronden.

Voor alle overige medewerkers heb ik een klein zakje met snoephartjes gemaakt, want ook hen willen we hierbij niet vergeten. Ik heb echt respect voor het werk wat ze dag in dag uit doen.

Voor jullie allemaal een fijn weekend !

Afscheid

Overmorgen, de dag van definitief afscheid nemen. Wat doe je dan aan op zo'n moment? Al verschillende "setjes" geprobeerd. Ik denk dat het deze gaat worden. Mijn moeder was niet zo van het rouwend zwart.

Je wil niet weten hoe erg ik tegen vrijdag opzie en tegelijkertijd zou ik willen dat het al zover was. Nooit gedacht dat de dagen ervoor zo slopend zouden zijn.

 

Allemaal heel erg bedankt voor de lieve berichtjes die jullie achterlieten. Dat doet veel goed.

Dag mam

De dag waarop je moeder sterft, de dag die al je dagen

Van dan af aan wat grijzer verft al hou je niks te klagen

Je hebt je goede vrienden nog, die staan je ook dichtbij

En als je soms een minnaar zoekt dan staan ze in de rij

Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen

En niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen

De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein

De dag waarna je nooit meer kind zult zijn

(uit lied Geen kind meer van Karin Bloemen)

Eindelijk heb je gekregen waar je zo lang naar hebt verlangd,

Rust

Dag lieverd, we gaan je missen xxx

♥

een kaarsje voor

In het bijzonder voor Yvonne, Ilse en Desiree maar ook voor een ieder die iemand moet missen

(in navolging op het berichtje van Just Jeanette)

"Where you used to be, there is a hole in the world, which I find myself constantly walking around in the daytime, and falling in at night.

I miss you like hell".

(Edna St Vincent Millay)

Update: Zelfs een nieuwe Blogvriendin heeft in haar eerste post een kaarsje opgestoken kijk maar.