Oppasoma is eigenlijk een tante van me. 10 Jaar geleden, vlak voordat ik weer moest gaan werken na mijn zwangersschapsverlof verloor ze haar baan en bood ze aan om me te helpen bij de opvang van mijn zoon. Zelf was ze kinderloos gebleven dus haar aanbod verraste me, maar werd met twee handen aangegrepen. Al snel onstond er iets moois tussen die twee, het was liefde op het eerste gezicht en ooit schreef ik haar "er werd op dat moment een oma geboren".
En morgen is oma jarig, ze word 68 jaar. Haar eerste verjaardag zonder haar man, die afgelopen maart overleed. Geen dag met een huis vol visite. Integendeel, want wij gaan samen met haar zwager en petekind de woonkamer leeghalen, zodat maandag de schilder aan de slag kan, woensdag de vloerenlegger vrij spel heeft waarna vervolgens haar nieuw gekochte zithoek kan worden afgeleverd. Iets wat eigenlijk leuk en gezellig moet zijn, lekker alles nieuw, voelt nu een beetje dubbel, een volgende fase in het afscheid nemen en ik zie van een afstand hoe ze dat doet, soms met moeite, en vind haar stoer.
Dit jaar geen koffie met gebak en cadeaus. 's Avonds schuift ze aan bij onze BBQ, lekker rustig met ons viertjes. Ons cadeau ontving ze een aantal weken terug, een vliegticket naar onze vakantiebestemming om ook een paar dagen samen van de zon, zee, strand en vooral haar kleinzoon te kunnen genieten en dat deed ze. Ik deed nog wel een kaart voor haar op de bus. Een fotocollage met vakantiekiekjes, om het moment nog even terug te kunnen halen.
Die paar dagen waren haar feestje.
♥
